wolken geruisloos schuiven ze
je schaduw laat mij beduisd achter
ik krimp in de kilheid van woorden
de blauwe inkt druipt rood
terwijl woorden sprekend stilzwijgen
de overkant van gaan zinkt weg
in anonimiteit zonder delen
alsof ik niet meer weet
waar ik mezelf vinden kan
houtsplinters hou ik vast
ze kerven diep in mijn hart-

©gilly20170729