Details

Geschreven door Smits, Alphons

Categorie: Algemeen

Geschreven: 22 december 2015

Hits: 1247

En ik wil jou denken 
ook begrijpen
voelen wat jij ervaart 
me verplaatsen 
in gedachten 
die fladderen 
als emoties 
tegen vuile ramen
ze liggen daar 
nu verdroogd 
spinrag bedekt 
de tederheid 
van hun bestaan
op vergeten zolders 
liggen  de bladzijden 
die jij ooit schreef 
opgedroogde vochtlijnen 
volgen als een rivierbedding
de dicht geslagen dromen
hoe kan je iets uitleggen 
gewoon wachten 
stil zwijgen
niet reageren 
maar het voelt zo goedkoop 
zo leeg 
zo nietszeggend 
en het tolt 
in gedachten 
er is niets vergelijkbaars 
niets wat langer duurt 
dan het knipperen 
van een ooglid 
geen ademhaling lang 
geen zucht van je lippen 
het is een langzaam werkend gif
wat zich optrek in mijn vlees 
zoals zwarte inkt 
in wit vloeipapier 
gewoon accepteren 
willen wat is 
je kan niets afdwingen
niets forceren 
respecteer en aanvaard 
jij gaf me iets ontastbaars  
nam het me ook weer af 
ik hield het vast 
voor een seconde 
een eeuwigheid  
en de wereld 
draait gewoon door 
een waterig zonnetje 
wringt zich door de mist 
markeert zilver oplichtend 
de donkere pluimen 
van stil wuivend riet 
zeven zwanen 
stijgen op 
en landen weer 
waar het eindigt en begint  

alles is een cirkel 

Details

Geschreven door Melker, Wil

Categorie: Kerst

Geschreven: 22 december 2015

Hits: 1898

• poezie,

 
op het eerste gezicht
 
 
jij bloeide ooit
in woordenschat
de mooiste bloemenpracht
 
schilderde poëzie
met de fijnste penselen
en kleuren uit je hart
 
toch ben je terug gegaan
het echte grote werk
trok je artistiek niet aan
 
jij stileert
eenvoud en precisie
in een stillevende positie
 
raakt met
een enkel woord
het groot orkest en koor
 
waarbij zinnen hun
warme harmonie zingen
in lyrische strofes
 
die de wereld veroveren
in een hemels gedicht met een
goddelijke lach op het eerste gezicht
 
 
 
 

Details

Geschreven door Spierings, Wilbert

Categorie: Algemeen

Geschreven: 21 december 2015

Hits: 1398

je ogen staren eindeloos in de verte
ik weet je hebt heel wat meegemaakt
maar weet dat ik voor je sta
en dat ik voor je ga
dat was de gedachte die ik had toen ik je leerde kennen...
de gedachte nadat je ging
zo lang is het nu al geleden
dat ik je voor het laatst heb gezien
ken je me nog
of  ben je me vergeten misschien
ik denk nog vaak aan je
je lieve woorden
je zachte betastingen
je lippen op de mijne
ja je lippen op de mijne
dit zijn gedachtes, die echt nooit zullen verdwijnen
waarom het voorbij ging, we hebben het echt nooit begrepen
maar zo gaat het leven wat moeten we daarin nu betekenen
we zijn slechts momenten
die voorbij gaan
levens die niet stil kunnen blijven staan
alles gaat gewoon voorbij
zoals de jaargetijden
bladeren groeien
bladeren vallen
zo ging het en zo gaat het
doch ik zal je nooit vergeten
dat mag je best weten
wat je ermee doet mag jezelf weten
tijd heelt al de wonden, vergeet het maar
zelfs niet al de zonden
het blijft bij me
ik weet wat ik mis ik weet wat het is
ik hield van je, ik houd van je en ik mis je
maar tijd neemt al je kansen
verandert elk ogenblik
voordat je het weet
is er niet meer een ik
je bent getrouwd met iemand van wie je ook echt houdt
zo gaat het leven, ik of jij houdt dat niet tegen
maar de gedachtes aan elkaar blijven toch, niet waar
ik ken jou en jij kent mij
dat gaat echt nooit meer voorbij
het spijt me dat ik zei
ik kan zonder jou en jij zonder mij
het leven nam een nieuwe wending, een weg die we nog niet kenden,
ik ken je maar toch niet meer echt
wie ik ben is nu wie jij zegt
was ik goed of was ik slecht
het is maar, hoe jij het uitlegt
 
ik vergeef je al je woorden,
die mij maken, die ik nooit zal worden
ik haat de tijd, die mij ontnam
je liefde, ja je liefde
je woorden die mij, vertrouwen gaven in jou
mijn toekomst zagen in jou, mijn leven invulden, naar die met jou
ik weet dat is slechts verleden en behoort wellicht niet meer tot ons heden
maar vergeef me als ik zeg
ik hou nog steeds van jou, ik meen het echt.
echte liefde kan niet vervagen
het blijft bij je, tot het eind der dagen
zo zal het zijn, tot de dag dat ik sterf
een leven, die niet was zoals beschreven
een leven die past in dit heden
ongevraagd en opgedrongen
als zuurstof in je longen
niet te ontkennen je ademt het in
het is vanaf het begin
doch vroeg of laat, is het je laatste zucht, wat je verlaat
de woorden ik hou van jou, is wat ik je nalaat.
 
Wts89......