Uit pure angst voor morgen,
- Details
- Geschreven door Kersting, Imme
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3450
Stil staan maar toch door gaan je weg vervolgen door je leven. Als moeizaam uit een put kruipen als het weer eens fout is gegaan. Weer eens te vroeg juichen voor iets dat niet mogelijk blijkt te zijn. Even rusten en dan weer een poging wagen je mede mensen juichen als je iets goed doet. Maar jij weet het zonet nog niet of het waar is wat men zegt. Weer geloven in jezelf lijkt makkelijk maar dat valt vies tegen. Weer een dag voorbij straks komt de volgende en die gaat ook voorbij. Soms huilen bij iemand bij wie ik me veilig voelt maar hij kan dat op dat moment niet aan. En dan sta je er weer alleen voor maar je gaat door. Om er maar wat van te maken om verder te gaan dan waar je bent geëindigd. En dan zeg je tegen een nieuwe dag goedendag om weer verder te gaan met jou nieuwe dag. Maar wat is dat moeilijk als je van jezelf niet mag falen. Dan lig je te balen van is het goed gegaan vandaag. Heb ik niets verkeerds gezegd vandaag ik hoop het dan maar. Maar samen met je familie en vrienden en jezelf kom je er wel weer bovenop. Samen lachen samen huilen en samen feesten. Het hoort er allemaal bij in deze grote boze wereld. Maar als je helemaal beter bent is hij (die grote boze wereld). Een goede wereld en niet boos meer want dan kun jij het aan alleen.
Als je een belofte hebt staan, kom hem dan na.
Reactie toevoegen
Stop!
- Details
- Geschreven door Vereijken, Anja Maria
- Categorie: Algemeen
- Hits: 2266
Stop!
Er was lef voor nodig
Om te zeggen “Stop!”
Met een pijnlijke maag en parelend zweet
Alsnog het woord laten vallen
Spijt is nergens te vinden
Geluk is nu de baas
© Schrijfster: Anja Maria Vereijken 07-07-2008
Opeens verdriet, en Je bent
- Details
- Geschreven door Kersting, Imme
- Categorie: Boosheid
- Hits: 3370
Opeens is er weer verdriet en opeens zijn er weer tranen. Omdat ik iets zie of ergens aan denk wat me verdrietig maakt. En op dat moment voel ik me alleen in deze grote wereld. Dan voel ik me anders en verward dan anderen en ik voel me leeg. En die leegte breid zich uit naar die tranen en al mijn verdriet. Dan is er opeens zo’n brok in mijn keel en kruipt het verdriet naar boven en dan stromen er teveel tranen aan de binnen kant. Dan huil ik in mijn lichaam en dan voel ik veel verdriet. En opeens komen de tranen dan naar buiten en kan iedereen het zien. Maar de vragen van waarom en wat is er met je. Ik wil het niet horen. Want ze hebben op dat moment medelijden met mij maar begrijpen mij niet.Ze zeggen ik ken jou en ik weet wat er door je heen gaat. Maar dat kan ik maar niet geloven en toch houden ze van mij. Opeens is er dan weer verdriet want ik geloof ze niet. En soms voel ik opeens verdriet maar ik zie het niet. Ik wil dit allemaal niet ik wil normaal zijn net als iedereen. k wil me niet gekwetst voelen maar vooral geen verdriet voelen.
Je bent,
Je bent gelukkig je bent blij.Je bent om hem gaan geven.En dat telt allemaal mee.En toch is er die twijfel en die angst.En toch ligt het aan jezelf en niet aan hem.Je kunt het hem niet kwalijk nemen.Want je geeft nu al teveel om hem.En dan weet je even niets meer echt zeker. Omdat je nog steeds verliefd bent.En de twijfels blijven komen. Elke dag komen er meer bij. En dan is alles opeens vervaagd.En dan sla jij toch een arm om me heen.En dan lacht je me uit en dan kan ik je wel wurgen. Maar dan weet ik wel hoeveel Je eigelijk van me houd.
Pagina 3775 van 4511