Krampachtig bollende zakken
grauwe plastic ballonnen
ternauwernood gesloten met
van pijn verwrongen binders
 
openbarstende gapingen door
meeuwenpik en hondenkaak
met koffiedrab doordrenkt papier
blauwgrijze schimmelschillen
substanties van allerlei aard
vloeien breed uit over de stoep
passanten bogen er wijd omheen
 
een zwerver begint te zoeken
mompelt wat halfluide klanken
onder witbrauwende borstels
priemen scherpe ogen door de troep
ogen die betere tijden kenden
toen ze nog dwaalden in literatuur
 
nu zien ze een helder rode vlek
achterop een besmeurde envelop
stevig papier geschept vergeeld
een lakzegel nog helemaal gaaf
in zijn handen tot een schat
 
hoe die oude brief daar komt
brief van adel tussen laag allooi
verborgen liefde jammerklacht
begin van avontuur of einde
nooit zal hij het zegel verbreken
 
zodat al zijn dromen
nog uit kunnen komen.