Najagen van wind  naar Prediker
 
IJl is mijn bestaan, mijn zwoegend leven.
Niets wat ik onderneem beklijft.
Verstand heb ik en wijsheid meegekregen:
het glipt me door de vingers in mijn aardse tijd.
Ik heb geroepen en advies gegeven,
maar ieder deed oren en ook deuren dicht.
Getobd heb ik en ook plezier gemaakt.
’t Is zinloos allemaal, water naar diepe zeeën dragen.
Ja vroeger was alles beter, de mensen in hun tijd.
Ze wisten nog van normen en onvergankelijke waarden:
O ja?:
we zijn als lucht en wind, een pluisje in de eeuwigheid.
 
Voor alles is er een moment,
je mag er met volle teugen van genieten.
Daartoe ben je mens in jouw bestaan.
Doe dus al die aardse dingen.
Zo heeft de Ene je bedoeld.
Houd hem in ere!