Als kind leerde ik al heel snel praten
en ieder had het in de gaten,
't was mama niet,'t was papa niet, dus
mijn eerste woord was : zus

Zij was groot en heel erg blij
met mij als haar broer er bij.
Ze speelde met niemand anders, dus
was ze alleen voor mij mijn grote zus.

Samen gingen we naar school,
we speelden samen op viool;
en ik deed kattenkwaad, dus
het liefste met mijn stoute zus.

Zij werd zestien, kreeg een vrindje,
die noemde mij een vervelend kindje.
Boos was ik toen en ik schold dus
wel op hem, niet op mijn zus.

Hij trouwde haar maar tot haar spijt
wilde hij haar jaren later ook weer kwijt
Zij had verdriet, ik droogde dus
de tranen van mijn  lieve zus.

Toen werd ze ziek, kon niet meer leven,
praten over alles duurde maar heel even.
Ze ging dood en werd begraven, dus
heb ik nu een engeltje als zus.


( voor alle duidelijkheid: ik heb geen zus en ik heb er nooit een gehad)