Dementie
Is een strijd
Pa zit gevangen in de tijd
En dat niemand verblijdt
Hij hangt maar in zijn stoel
Lijkt soms onbewogen zonder gevoel
 
Pa dat ik er ben, vindt u dat fijn
Maakt niet uit, ja dat doet pijn
En pa kijkt dan even later mij aan
En zegt Rien moet je nou al weer gaan
Blijf nou toch nog  even
Dan zal ik je koffie geven
 
Hij haalt dan zijn portemonnee voor de dag
En zegt als je nu komt, en eens geld mee bracht
Want ons moeder is het vergeten
Maar ja, die weet niet beter
Ze vergeet wel eens dingen
Ze kan het dan niet meer vinden
Maar ik snap niet waar ze blijft
Ze is zeker de weg kwijt
En als ik dan zeg pa die is er al lang niet meer
Oh ja, dat vergeet ik telkens weer
 
Rina van lier Nieuwenhuizen
17-11-2015