Ze was nog maar een kind 

Moest de wereld nog ontdekken
Voor gevaren nog blind
Maar wou de wereld al vertrekken

Ze was nog maar een kind
Onschuldig als maar kon zijn
Door vreugde en naïviteit verblind
Ze was zo lief en nog zo klein

Haar lach verdween langzaam van haar gezicht
Ze voelde zich bezwaard en verplicht
Ze was nog maar een kind
Al was het amper te zien
Was zij ooit een moederskind
Kon zij haar nu niet meer aanzien

Gekweld, beschaamd en bang
Vernedert, verloren en woedend
Was zij onder zijn bedwang
Haar ouders niks vermoedend

De kans op haar geluk was al vergaan
Aan het begin van haar leven
Toch bleef ze moedig bestaan
Hoe vaak ze ook wou opgeven

Donkere wolken hingen boven haar hoofd
Zij bleef zoeken naar het licht
Haar emoties haast verdoofd
Uit angst voor zijn gezicht

Het meisje dat al een vrouw is
Dat nog kind had moeten zijn
Zit vast een gevangenis
Van emotionele pijn

Haar redder zou nooit komen
Geen lang en gelukkig voor haar
Ze kan enkel dromen
Van momenten zonder angst en gevaar