Omdat mijn woorden niet toereikend zijn
klinken klanken vanuit eenzaamheid
ik wil je verstaan verward is jouw praten
vaak heb je mijn onmacht in de gaten

soms botsen mijn woorden met je kreten
maar ik ben bij je nu even
terwijl jij steeds hetzelfde doet en zegt
blijft je gezicht helder en oprecht

zullen mijn woorden ook als klanken klinken
beleven we samen een isolement
toch lach je steeds het ijs is gebroken
ik glimlach ook ja we hebben fijn gesproken