greep op vastigheid

nog kranig
zit hij daar
de armen strak
over elkaar
de rug gerecht

zijn woord
is minder wet
de klanken warmer
het schalkse lachen
tussen wijsheid en gebed

maar steeds vaker
kijkt hij weg
met verre blik
alsof hij tijdelijk
niet echt meer bij ons is

zijn handen
zoeken dan herinnering
in greep op vastigheid
wij helpen want wij
willen hem nog lang niet kwijt

wil melker
08/11/2009
www.wilmelkerrafels.deds.nl