Woorden van troost
schieten weg
als snelheidsduivels
verworden tot engeltjes
van je tong

Als een zachte bries
dwarrelend in de lucht
zacht vallend op je mond

Woorden van troost
verzacht een hoop
strijd
laat zich strelen
wil haar geheimen
met je delen

Verpoost in je leven
bemint en geeft
opent de deuren
lacht tevreden
wanneer ze weer
naar buiten
mag komen