kinderen hollen,

lachen

in het gebroei

van mijn hoofd 

het gezellig

zingen, springen

eindigt op mijn schoot

en ik zet een eeuwige

omarming in

die niet wil aanvangen

omdat eeuwig

geen begin verdraagt 

verdriet vloeit

over mijn ogen

en de lege kamer danst

herinneringen weg

die achter golvend glas

verstommen

zie ook: www.ruudknier.nl