Er staat (c)opyright op de gedichten van Slooten, Arjun van U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
Ik weet wat ik mis, wat er is,
Waar die lege plek is ontstaan,
Waar ik moet leren mee om te gaan,
Waar ik daadwerkelijk mee moet leren staan,
Waar ik naar op zoek was,
Als een storm in een glas,
Blijkt het iets te zijn,
Iets dat bijna iedereen nog wel heeft,
Iets dat je zekerheid geeft,
Iets waar je voor leeft,
Iets dat een connectie geeft,
Waarbij je beeft als je het nu zou moeten missen,
Voor de meeste nog niet eens gissen,
Het is iets wat klein lijkt,
Maar uiteindelijk je hele leven bestrijkt,
Iets waar je nooit vanaf wijkt,
Is het eigenlijk wel iets?
Is het niet het belangrijkste voor de meesten,
Is het niet het grootste gemis voor een aantal,
Is het niet het mooiste dat je kan krijgen,
Het valt gewoon niet te rijgen,
Een onbeschreven hoofdstuk,
Een lege blijdzij,
Eigenlijk een boek zonder inhoud,
Terwijl de kaft is van goud,
Het is een besef, dat je niet wil beseffen,
Het is iets waardoor je je niet wil laten treffen,
Maar, onbewust eist het een plek,
Je kunt het zien, dat is wel gek,
Je voelt het ook nog eens,
Men kijkt anders naar jou,
Zoals men de eerste keer kijkt naar een pauw,
Vol kleur,
Je draagt het je hele leven mee,
Je bent anders dan de rest,
Sommige haten je als de pest,
Het is moeilijk om je plek te verwerven,
Het zou makkelijker zijn te sterven,
Als men je hoort is alles koek en ei,
Als men je ziet kijkt men minder blij,
Het is alsof de dood loopt aan je zij,
Men weet altijd wel wat te bedenken,
De makkelijkste grap is snel gemaakt,
Vaak juist die grap die je raakt,
Tegelijk is het die grap die jou maakt,
Ik besef me wel dat ik echt wat mis,
Ik besef ook wat dat is,
Ik besef ook dat mijn mogelijkheden beperkt zijn,
En dat ik alleen met het juiste geluk,
Haar boek kan vullen,
En bladzij voor bladzij kan schrijven,
En dan niet als enige zal overblijven.