Ook al weet je dat het komt
Omdat het lot niet keerbaar is
Toch dan, zijn stemmetje verstomt
’t verdriet, dat onverteerbaar is
De herinnering zo heel dichtbij
Zo tastbaar zelfs, haast nog te voelen
Mijn lieve kind, van jou van mij
Je hand die door zijn haartjes woelde
Even zachtjes, nog een aai
Over dat koppie, zo vertrouwd
Waarin de liefde is gezaaid
Waar je onnoemelijk van houdt
Zo veel te jong om af te staan
Die stoere, lieve, kleine held
Zou hij alleen nu verdergaan?
Misschien dat hij’t je ooit vertelt..
Dat hij het fluistert in je oor
Heel zachtjes, als je ligt te dromen
Zijn stemmetje: “Ik ben het hoor!”
Weer even, even thuisgekomen
Om jullie lief te laten weten
Dat hij als engel bij je is
Nooit voorbij en nooit vergeten
Dat is wat liefde doet en is
-------------------------------------
Van hoe het allemaal ooit was
Die koester je juist in het heden
Als een beschermend warme jas
En al zijn er nu de tranen
In jou verweven leeft zij voort
Wist haar kracht een weg te banen
Door wie in liefde bij haar hoort
Noem haar naam nog elke dag
In stilte of hardop om’t even
Gedenk het goede dat ze bracht
Dan zal haar liefde verder leven
