Kim kijkt door het raam
de wereld lijkt haar te vergeten
Voor veel mensen is een hap eten heel gewoon
de normaalste zaak van de wereld
"welke wereld?" roept het meisje en "welke hap"
liever heeft ze een slank figuur

   Het gaat niet lekker met je, je raakt jezelf kwijt
   Iedereen geeft om jou maar jij wilt geen hulp.
   Door de glazen wand wordt jij verblind
   het spiegelbeeld is vertekent.

Ze is moe en de spiegel geeft haar kracht
Duizend parels verlichten haar meisjeskamer
ze hoort een stem uit het duister.
Kim spreidt haar armen alsof het vleugels zijn
het is tijd om te gaan...
 

   De lucht wordt donker en de regen komt met
   bakken uit lucht. Haar kamer blijft kil en
   verlaten achter. De spiegel breekt in stukken,
   haar lieve beer valt van zijn plank en verwond
   zich aan de scherven