Er staat (c)opyright op de gedichten van Henk van ter Meij U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn


Hij staat, gewei geheven, tussen
hoge, zware stammen, terwijl hij
zichzelf burlend bepist, zware, zwarte
geur van dood, zichzelf groter maakt.

Imponerend in zijn domein, tot,
plotseling, uit de struikjes een lam
verschijnt; hem mekkerend verjaagt.