Als je buigt voor het leven in grauw gelaat

En weet waar je in het leven staat

Als je nog eens goed naar je leven hebt gekeken

Je je leven goed begrijpt en nooit als een dwaas zult spreken

Als je kijkt met bloeddoorlopen ogen

Als je je al lange tijd niet meer hebt bewogen

Als je alles weet wat je ooit zult weten

Nooit meer luistert naar hopeloze kreten

Maar toch voel je beter en fijner dan ooit tevoren

En je weet waar je bent, laat je niet beschoren

Je bent in de hemel zoals je ziet

De fijnste plek ooit en zo geschied

Dante