Lief papier..
Zojuist is ze gestorven.
Bij wie kan ik nog schuilen.
Nu al, deel ik niets meer met haar.
-
Ik kan dit niet. Ik durf dit niet.
Nooit meer haar kleine meid.
Ik sta stil in de tijd.
Mijn thuishaven, die ben ik kwijt.
-
Even nog, keek ze mij aan.
Haar handen zochten de mijne.
Mijn adem stokte.
Ik zag haar gaan.
-
Lief papier.
Mijn tranen spatten uiteen op je neer,
troebel is mijn zicht.
Vandaag heb ik haar verloren.
Zij was mijn levenslicht. De spil in mijn bestaan.
-
Lieve brief, ik verstuur je aan mezelf.
Hierdoor gaan mijn emoties toch door vele handen heen,
want erover praten, dat kan ik niet.
-
Ik ben te verdoofd, mijn verdriet is te groot.
Ook mijn anker dobbert van minuut tot minuut,
losgeslagen in de tijd.
-
Ik ben mijn moeder kwijt.
In het duister tast ik, naar een nieuw begin.
-----
Ingrid van der Weegen
