Knopjes drukken hun kopje naar boven
Het zonlicht begint zich steeds meer uit te sloven
De sneeuw dooit langzaam van de paden
De temperatuur die soms plotseling met gladheid ons wil verraden
Vogelgezang klinkt als een melodie van een nieuwe tijd
De wind die de lente geuren opnieuw bevrijdt
s’Nachts nog onder de dikke wol
Maar overdag schijnt de zon weer hoopvol
We willen de geuren lekker opsnuiven
Meelkorrels over het veld laten stuiven
Lekker gaan rollen in het gras
We zijn het zat van het dragen van muts of das
Kronkelt de bloem uit de gebroken grond
Komen de dieren uit hun winterslaap weer aan het front
Gekluisterd waait mijn gedachte mee op deze heerlijke bries
Dit is toch de pracht waar een ieder voor kiest
De bollen openen om hun steel krachtig naar boven te drukken
Niemand kan deze wonderen uit ons gezichtveld weg plukken
Vogels strijken weer in het opbloeiende land neer
Na hun winterverblijf zijn ze na een lange reis terug gekeerd
Alles ontspringt, leven is wat je om je heen weer merkt
De langere zonuren doen uitstekend hun werk
De rode horizon geeft de glans hoe de dag begon
Al valt er toch heel wat nattigheid in onze regenton
Ogen zijn van de glinstering van dit moois in de ban
Niemand die dat veranderen kan
Fluisteren me de liefelijke woorden tot een heerlijk besluit
Daar haalt dit voorjaar zijn krachten uit
Laat het niet voorbij gaan door blinde ogen
Want deze vreedzame mooie schoonheid zal al je innerlijk tranen drogen
© www.lightwarrior.nl 17-02-2010
