Onze aarde zo mooi en schoon
Met haar witte maan als zoon
Zelf bedekt met grote bossen, waarin vele dieren zich verbergen
Met haar blauwe oceanen en hoge bergen
Heeft ze haar leven toch aan iemand te danken
En daar mogen we haar wel voor bedanken
Het is de zon, nog mooier en schoner
Maar zonder enig bewoner
Is zij toch de bron van leven
En heeft zij iedereen haar licht gegeven
En het leven wat zij heeft te weten vergaren
Is enkel door haar opgevaren
Zij geeft het licht aan planten dieren mensen
En zij weet het duister ook iets meer te versieren
Alles waarna zij heeft gestreefd
Is bereikt,zonder dat zij daar in gefaald heeft
Maar aan elk leven komt een einde,ja helaas
Ook komt een einde aan die mooie waas
Wie zal de doder wezen
Naar de zon wordt nu weer gewezen
Want de zon die ooit de aarde heeft aangedreven
Zal in haar woede als rode reus, zo staat ’t beschreven
De aarde doden uit al haar macht
En al het leven wat zij heeft voortgebracht
Weg vegen uit al haar macht
Dante
dwv02
