Ik zat lang een meer aan de rand van het bos

Lekker zacht op het heerlijke zachte mos

En hoorde een paar nachtegalen die hun lied bezongen

Ik luisterende verder, bijna gedwongen

Nu werd mijn aandacht afgeleid

Nu door pure schoonheid

Want twee zwanen lieten mij hun witte kleed tonen

Bij het riet waar zij schijnbaar wonen

Meer zwanen zijn naar mij toe gegleden

Allemaal met hun prachtige witte kleden

Zij staarden mij allen aan

Ik had geen tijd om op te staan

Dus bleef ik zitten, door magie overmand

In dit merkwaardige zwanenland

Zij stegen op, vliegensvlug

En kwamen nimmer terug

Ik bleef ze lange tijd nastaren

Als in een lied bezongen

Bijna gedwongen

Nu werd mijn aandacht afgeleid

Dit keer door pure schoonheid…..

Ik zag twee zwanen, ik zag twee zwanen…

Dante