wist niet
wat ik zag
het raam op
negen hoog
met uitzicht
op de einder
je blik weer
terug naar af
je rollaterde
geen speelse bochten
nam tijd toen
hersenen naar
woorden zochten
die in traag bezinken
je stem wat
triest deed klinken
toch scheen de zon
we zagen wolken
jagen en in de kamer
zacht de schaduwen
vertragen tot een
herinnering van
wie jij was en wat
je kon voordat dit begon
wil melker
04/03/2008
