Voorbij.
 
 
 
Je ogen worden duister
en ontwijken nu de mijne
wil dat je naar me luistert
dat brengt alles in het reine
maar je mond, nu dichtgeknepen,
geeft me geen enkele kans
ik had het kunnen weten
een leven uit balans
 
 
zoveel verloren dromen
zoveel intens verdriet
mijn hart kan niet meer horen
of snappen wat het ziet
onmetelijk verlangen
naar wat ooit vroeger was
het schrijnende verlangen
naar hem die op me wacht.