POEZIE - HAIKU

Ik geef mezelf bloot
Emoties achter woorden
Te grabbel gegooid

POEZIE

Waar niemand om vraagt, wat nergens toe dient,
Ligt verzonken, verankerd gebonden, hier
in krullen en kronkels verstild op papier;

‘t Geschreven geduld, verwacht nog de lente,
Als de wind zicht vult met ontwakende woorden,
en wolken vol klanken vervliegen ten noorden;

Boven gevangen, blijven kiemen in wervels hangen,
Hersenspinsels die wortelen  in een web van echt en waan,
willen voeten krijgen om hun eigen weg te gaan.