ziel als bodem ingelegd
uit zand en vuur
heb ik je beeld geblazen
in rondingen je lijf gezet
je ogen glanzen
transparant verbazen
je ziel als bodem ingelegd
de zon licht zacht
je trekken uit en
schittert je beweging
je huid grenst aan
de wind en fluistert
zijn gevoelige beleving
je bent gestold in het
moment van reageren
je wilde zoveel uitproberen
je stapte van je voetstuk af
en viel in duizend scherven
alleen je ziel mocht ik nog erven
wil melker
24/03/2007
