we laten stilte spreken
woorden blijven in gebreken
om te zeggen wat
we voelen voor elkaar

zinnen openen
pas diep van binnen
omdat het buiten
geen contact toelaat

jij kleurt in
zacht pastel mijn uren
ik blijf turen naar
jouw blauwe horizon

in ongebroken wit
penseel ik steeds je zit
handen kunnen je dromen maar
ik kan je niet uit deze verf laten komen


Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 20-03-2007
wlmelkerwanadoo.nl