rond je hart in steen
heb je alles gezien
mijn blik gebroken
gekeken met mijn ogen
jouw prille groen
de hellingen met puin
mijn bloemen gaan verdrogen
ik hak je trekken
uit basalt en
rond je hart in steen
ik snoei je wortels en
je aast het polderland
waar jeugd verloederde
in pesterij en jij
de klappen kreeg
niemand je bemoederde
je eigen weg ben je gegaan
een ambulant bestaan
als huurder en passant
waar vastigheid verkommerde
dagen grijs versomberden
in uitzichtloos vergaan
nu ben je vrij mijn kleuren
warrelen om je heen
de felste zijn verdwenen in de hel
wil melker
07/08/2009
www.wilmelkerrafels.deds.nl
