Er staat (c)opyright op de gedichten van Cornelis Johannes van Zundert U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
Als mijn hart iets te vertellen heeft. Waarom luister ik dan naar mijn hoofd. Als mijn oren wat woorden opvangen. Waarom zie ik je dan met m'n ogen?

Ik probeer te begrijpen. Maar kan het niet meer vasthouden.
Ik probeer te spreken. maar kan het niet meer verwoorden.
Ga met je mee maar laat me niet los. Wil de levensweg niet kwijtraken. In een
veel te mooi betoverend bos.

Het woud waar in groeit emotie en liefde. De bladeren fluisteren als een muze
in ons hoofd. Het woud waar ik hoop je nooit te verliezen. De bomen groeien
er is nog hoop.

Als mijn hart iets te vertellen heeft. En mijn hoofd zit alleen vol mooie
herinneringen. Als mijn oren jouw woorden houden. Zie ik dan met gesloten ogen ware vriendschap, geborgenheid, samen zijn verwarmd zijn met liefde.

Maar te vaak ben ik mee genomen. In een betoverd woud. Maar te vaak ben
ik weer verdwaald. Doordat de hand die me smelt verdwijnt....... het eind...
van dat wat er groeide

Ik probeer het te begrijpen. Maar wil nu blind geloven.
L
aat me niet alleen. Laat niks groeien als je me achter laat.
Dus kijk vooruit want na liefde is het te laat.

Dan wil ik niet meer terug. Kijk m'n  ogen uit, laat m'n hand nu niet meer los.
Laat groeien ons nieuwe betoverende bos.

Laat groeien twee harten. Elk jaar opnieuw. Laat groeien ons lachen. In een
heel pril avontuur