het rood van laatste uren

de avond heeft haar gal gespuugd
in het rood van laatste uren
mijn kamer is in vuur gezet
door zon gebakken in de muren 


ik hield de vensters dicht
de stroom emoties binnen
het enige dat ging bestond
uit wat emotieloze zinnen

dat waren mails die
om hun schaduw logen
er is geen licht dat ooit
zijn waarheid kan ontlopen

ik was er bijna voor gezwicht
de maan te zien als mijn gezicht
ze scheen een werkelijkheid
in ruimten die oneindig leken

voor mij een dwaalhof bleken
mijn voeten stonden ongegrond
hun dromen voor te wezen
wachtend op jouw hand en mond

wil melker
24/05/2009
www.wilmelkerrafels.deds.nl