na een herfstig voluitgaan
grijs kamt
winters hand
nog witte sporen op
een bijna vlakke zee
de noordooster
dempt de kruinen
temt in koude nevels
zijn gevreesd bestaan
dat uitgewoed is na
een herfstig voluitgaan
verlopen zijn de hoge
golven uit de verre oceaan
toch krabbelt zij aan kusten
de ondergrondse stromingen
zullen strand en land
nooit laten rusten
wil melker
20/12/2008
