stilte wacht
beelden komen onverwacht
in kleur nog steeds verwarrend
ze rapen zich met nacht
spatten tegen muren
bijten zo hun zuren
voeden zich met dat
wat ik allang begraven dacht
ze openen mijn graf
dat wat nooit gewild was
gilt zijn eerste klacht
verbloedt in rood zijn kracht
pas als het licht
mijn ogen opent en donker
wordt ontsloten door de zon
voel ik weer menselijke warmte rondom
wil melker
20/11/2007
