nog altijd geroodkoperd
toen ik stil
in de archieven dook
papieren vleugels
weer ontvouwde
wist ik je terug
je schudt het stof af
van je rug als jouw
dossier nu wordt geopend
ik hoor je lach
nog altijd geroodkoperd
leeft nu in mijn handen
als een lenteduif
vliegt op voor even
zomer en de herfst uit
zag je oogsten in je vlucht
het ongetemde leven
je keert nu niet meer terug
noteer met een herinneringszucht
jouw weergaloos verlaten uit archief
dicht dossier verzegel met ik heb je lief
wil melker
12/11/2007
