Groende godvergeten mooi zag in de hoogste takken nog wat blad je kaalde snel van onderen het was de lach van lente en frivool in zomeren je dwarrelde zo gaaf in pril ontluiken groende godvergeten mooi was niet te stuiten tot ver voorbij de kortste nacht gingen we in kleur en geur de perken te buiten ik heb je herfst zo lief de vruchten van ons samenzijn zullen we oogsten in zaden die weer lente zon en lach beloven http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/ Schrijver: wil melker, 08-11-2007