zij steelde in rozet
je zag die bloem
ze bloeide heel alleen
op kale rots tussen
verdwaalde stenen
je ging er heen
zij steelde
in rozet van
stugge bladeren
bang om zon en warmte
te missen in haar aderen
je rook haar strijd
de geur van overleven
zij had haar pracht
kleurde praal voor even
met warm geopend bloot
in donkerrood heeft zij
zich aan de herfst gegeven
maar in het hart van
haar rozet komt al een
nieuwe loot tot leven
wil melker
13/09/2007
