Moe van zoveel zorgen over zorgen
Te klein voor het leven al veel te groot
Mama mag ik alleen even op je schoot?
Kun je weer lachen en leven na morgen?

Moe van verdrietig zijn om jouw verdriet
Mama wat zie je achter droevige ogen?
Eens te vaak door je leven bedrogen
Ik geef je mijn raad, maar je ziet me niet

Te wijze woorden uit een kleine mond
Mama ik wil zo graag gewoon zijn
Verlangen naar hoe ik in het leven stond

Vóór de met jou meegevoelde pijn
Hoe zou het voelen als je mij vond
Onder mijn wijsheid: gewoon klein

Spiegel geef me eindelijk het beeld terug
Van een onschuldig wezen, licht en vrij
Vergeet de wijze dingen die ik tegen je zei
Bevrijdt me van zware stenen op mijn rug

Tover mijn wereld vol vreugdevol spel
Ik kan het niet: te machteloos klein
Om te spelen met loodzware pijn
Sluit me buiten, zonder mij red je het wel

Spiegel je niet meer in mijn ogen
Wat je ziet is niet wat je altijd zocht
Angst voor pijn heeft je bedrogen

Onverdraaglijk dat je zo lang via mij vocht
Onvermijdelijk dat ik je verloochen
Niet meer geef wat ik nooit krijgen mocht