in de laatste maan van een zonnewals
droomt een wondere nacht
duizend nieuwe dansen
aan de voeten van Erato, Kalliope en Terpsichore

magisters van Apollon
bidden kunstig spreuken
leggen lijfeigen maanjuwelen bloot
strelen slaafs zielespiegels
ritmisch in vreemde talen

talend om niet
dan schoonheid

vormen Hippocrenes’ horige heksen kringen rond
vruchtbare vuurgeesten deinend in naakte golven
stoven potten vol woordenwebben in zinderlicht

tot nieuw gewrocht
de ochtend wekt
op de vlakten van Helikon
een nieuwe wals begint