Er staat (c)opyright op de gedichten van Erica U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
het donkergrijze doek
vervaagt onder een helderblauwe sluier
droefheid druppelt langzaam weg
en laat alleen een plasje over
waarin zonlicht wordt weerkaatst

zij die mij moesten verlaten
doemen achter mij op in een verweerde spiegel
ik kan hen niet negeren
maar voor de bloemen in het gras
en de bloesem in de bomen
sluit ik mijn ogen evenmin

nieuw leven dringt zich op
wees welkom op aarde
in mijn huis
in mijn armen
en mijn hart


 

Reacties  

#3 Melker, Wil 24-01-2020 14:39
:-)
#2 Erica 23-01-2020 22:14
Wil, alsnog bedankt voor het aandachtige lezen en je treffende reactie.
#1 Melker, Wil 19-01-2020 18:47
Erica..

na een respectvolle
mooie metaforische rouwverwerking

is er de opening naar nieuw leven..
in een liefdevolle verwachting...

Mooi....
liefs
wil