Verzonken in het zuigend slijk
staat de rotsen steiger in de wacht
strekken zich de armen, reikt een hand
kijkt U met erbarmen, in de kern geland
doorboorde mij de oren, ik hoor en hoor bij U
het bemodderde verlangen gewekt
in schroeiende vrijheid gemerkt gebrand
(meer psalmoïeken terug te vinden op mijn blog: http://ontginner.wordpress.com/)
