niemand die haar zag
zij dacht en voelde
dat er iets ontbrak
groeide altijd volop lente
maar niemand die haar zag
zij wilden allemaal
in schoonheid bloeien als
mooiste van de bloemenwei
alleen zij paste daar niet bij
altijd net een ietsje minder
of een maatje meer
het voelde als gemis
deed haar steeds weer zeer
toch wist zij
diep van binnen dat
ook zij het ooit zou halen
om eindelijk te stralen in de wei
op eigen kracht en zonder
overbodige correcties heeft zij
haar sterke kanten goed gebruikt
bloeit nu boven iedereen uit
- U bevindt zich hier:
-
Start
-
Categorieen
-
Filosofie
- Niemand die haar zag