een zee van verdriet


ik raak
ze niet aan
laat hen maar gaan

vlucht
voordat hun emoties
mij overspoelen

heb me
afgesloten voor
lucht uit de goten

geen vragende blikken
die in gevoelens stikken
zonder te slikken

ben een schim
die niemand meer ziet
eiland in een zee van verdriet

het geven is op
de bronnen verdroogd
buig langzaam mijn moede hoofd


wil melker
08/04/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl