Een moment van stilte, een moment van geduld,
Zonder geborgenheid met tranen gevuld.
Langzaam rollen ze over je wang,
Nergens van bewust en niets in bedwang.
Niet wetend wat te zeggen, over welke angst je kent,
aan niemand uit te kunnen leggen, wie je eigenlijk werkelijk bent.
Getroffen door angst en door pijn.
Verlangend naar een moment waar je jezelf kan zijn.