terwijl de klanken van de Last Post wegsterven
sta je kwetsbaar klein, stil in een stilte haast tastbaar
de rode bloem in je haren, rood de kleur van de liefde
maar meer nog zichtbaar valt stil die traan
een traan als stil teken van diepe bewogenheid

niet de ceremonie, niet die kransen
maar jij maakt dit gedenken voor mij
tot een moment om te herdenken