Sluit niet je hart,
die ik eens bewoonde
die me zozeer heeft bemind.
Verban niet de woorden
zacht, teer
die me gelukkig maakten
als een kind 
 
Uw laatste kus
toen je mij beminde.
Uw laatste wuiven
met liefdevol gebaar
zijn vervlogen met de wind,
omsluit mijn hart met kilte.
Maakt me nooit meer
blijgezind.
 
Ik heb geweend
bittere nachten.
tranen, stille snikken
voor het zwijgen, de pijn.
Waar zijn die ogenblikken
van ons gelukkig,
verenigd samen zijn?