alles nog een keer
vanaf het begin beleven door haar
ogen zien madeliefjes
niet klein en onbenullig,
geen massa zonder onderscheid maar
een enkeling van dichtbij,
voor de eerste keer bekeken,
onbegrijpelijke schoonheid
iets later getallen
1+2 op zand steentjes
naast elkaar
net ontdekt
0 en 1 spannend
oeroud de volwassenen haar vragen
of groot worden pijn doet
hoe klein ze nog is
hoe vlug ze nog groeit
met elke dag
elk uur een andere burcht een ander
eiland op het strand
omringd van sloten in een oceaan van zand
ontsnappen zich met haar
verstoppen even
veilig even
geborgen
hoe lang ?
alles
nog een keer ?
op een eiland
buiten de geschiedenis
zou ik mijn kind
willen zien opgroeien
dikwijls zie ik haar
in mijn dromen
rood krullend haar,
een serieus gezichtje
bij haar afscheid,
als ik wakker werd
zwaaide ze maar
ze vroeg me niet
om te mogen leven
© Anette Koch, 2013
