Er staat (c)opyright op de gedichten van Melker, Wil U mag dit gedicht alleen gebruiken als u de auteursnaam en eventueel de website daarbij vermeldt.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 
kleinschalige geborgenheid
 
 
ik heb me teruggetrokken
de brokken leven zijn
even veel te groot voor mij
 
zij spatten in duizend
stukken uiteen
gevoelloos als steen
 
ze gaan mij voorbij
het bestaan komt in
vergeten niet meer langszij
 
ik heb de troost van
herinnering van hoe
het vroeger allemaal ging
 
nog is er het ambivalente
van kleinschalige geborgenheid
maar de empathie zijn we kwijt
 
toch laait het vuur nog af en toe
als de wind met liefde waait
natuur lente uit de kluiten haalt
 
dan is het indolente van 
traagheid even verdwenen
schijnt zon weer zijn warm verleden
 
 

Reacties  

#2 Melker, Wil 25-01-2019 14:31
Erica....

ja daar waar de grote brokken
leven verpulveren in het
grijswit van sombere dagen
is het leven af en toe nauwelijks te dragen..

dank en liefs..

wil
#1 Erica 24-01-2019 15:21
Geslaagd gedicht over eenzaamheid, mogelijk beïnvloed door het winterweer.