Dwars door de wind
kom je, net om een hoek
als een winkelhaak,
op een vergeten achterplaats
tussen schotten en schuren,
waar elk beetje groen
tussen de hobbels en de stenen
zich ontworsteld heeft
aan de vale grond,
die smacht naar wat water.
Een veeg teken van vroeger;
een vage herkenning van ooit.