Ik riep
mijn ogen vervult met pijn
want iedereen die van me hield
kreeg een snak en een beet

Mijn ouders het meest
en zij
juist zij
houden zoveel van mij …
zij zijn mijn engelen …
zij maakten mij vrij

Maar ik
ik riep hen kapot
zij hielden niet van mij
was wat ik dacht …
ze verachten me
die gedachte
zat in mijn hoofd …
en …
door die hersenkronkel
was ik volledig verdoofd …

Had geen oog voor goede dingen
zag alleen het slechte …
in de mensen
die het meest van me hielden
ik houd ook van hen
alhoewel …
ik dat pas op latere leeftijd besefte

Ik schreeuwde
tegen mijn grootouders
als ze dingen zeiden
die mij niet aanstonden
dan riep ik maar naar hen

Nooit beseft
dat ook zij
alles voor mij over hebben

Maar nu
na al dat schreeuwen en tieren
heb ik het eindelijk beseft
dat de mensen
die het meest voor me hebben gedaan
dan ook wel het meeste
van me houden!