grommend, briesend

met zijn vele armen en benen

hysterisch zwaaiend

hijgt een veelmondige bek

zijn stinkende adem

de benauwde ruimte in 

het hout kreunt en steunt

onder zijn voortdurend roeren

het pulserend lichaam

wacht op het moment

de prooi te grijpen

die schijnbaar weerloos

het beest trotseert 

hikkend, boerend, ruftend

slurplurkt het aan

vervelingverdrijvend vocht

dat zout en zoet

tot brij maakt

en stank van

brandend kruid

overspoelt 

onder een orenvullende kakofonie

reutelt het onverstaanbare klanken

terwijl zijn facetachtige ogen

loensend de voortschrijdende tijd volgen

wachtend op het sein

het hol gillend en schreeuwend

te kunnen verlaten

en de prooi

ontzet achter te laten

zie ook: www.ruudknier.nl