als ik in het donker stond
tastend naar mijn reddingsboei van wit
verdwenen zonder enige duiding
‘t gewicht van het leven niet meer vond
golven van blijdschap of plezier
die vanwege gewenning als
vanzelfsprekend beschouwd werden
noch de stormen die er waren
behoren tot mijn werkelijkheid
doch als mijn ogen het duister
omhelzen en haar kalmte nemen
worden nuances kenbaar,
dan stort overvloedigheid in
tot gefluister slechts
zo
vervult mijn oceaan
mijn sombere wereld zich
van oneindige prachtigheid
die in bundels van talloze kleuren
door het lege stroomt - mijn lege;
en zich aan mij voordoet. Dan zal ik me bewust zijn
van het feit dat alles wat me doordringt, ontsprong uit aanvaarding
van het niets
tastend naar mijn reddingsboei van wit
verdwenen zonder enige duiding
‘t gewicht van het leven niet meer vond
golven van blijdschap of plezier
die vanwege gewenning als
vanzelfsprekend beschouwd werden
noch de stormen die er waren
behoren tot mijn werkelijkheid
doch als mijn ogen het duister
omhelzen en haar kalmte nemen
worden nuances kenbaar,
dan stort overvloedigheid in
tot gefluister slechts
zo
vervult mijn oceaan
mijn sombere wereld zich
van oneindige prachtigheid
die in bundels van talloze kleuren
door het lege stroomt - mijn lege;
en zich aan mij voordoet. Dan zal ik me bewust zijn
van het feit dat alles wat me doordringt, ontsprong uit aanvaarding
van het niets
