Vage vormen aan het strand van gedachten.
Van ver niet te zien wat is aangespoeld.
Pas wanneer de afstand kleiner wordt,
begint het diepere oog te zien,
bonst het hart bij iedere stap;
geen vragen nu in gedachtenwind;
de jutter vindt en neemt.

Leven van vinden;
het onverwachte ongedachte;
klotsend aangespoeld in het hoofd,
bewaard in het hart.

Vinden,
nemen
en bewaren,
als het moet jarenlang;
verdorring laat niet zelden
schoonheid zien.

Golven blijven komen.